πλανητολογία

η, Ν

αστρον. κλάδος τής αστρονομίας που έχει ως αντικείμενο τη συγκριτική φυσική μελέτη τών πλανητών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. planetologie < πλανήτης + -λογία*. Η λ. μαρτυρείται από το 1849 στον Θεόφιλο Καΐρη].